Grzegorzewski

Studenci zdobywają podstawową wiedzę na temat osoby i twórczości Jerzego Grzegorzewskiego – wszechstronnego artysty teatru: reżysera, scenografa i dramaturga, dyrektora-wizjonera, jednej z najciekawszych indywidualności polskiego teatru drugiej połowy XX i początku XXI wieku; i zapoznają się z zachowaną dokumentacją wybranych spektakli (filmową, fotograficzną, fonograficzną). Poprzez kontakt z materiałami archiwalnymi (dokumentami pracy, dzieła, recepcji) uczą się w praktyce, jak można dokonać krytycznej rekonstrukcji dzieła teatralnego i dowiadują się, do czego może ona posłużyć. Ćwiczenia z analizy i interpretacji wybranych rozwiązań inscenizacyjnych mogą okazać się przydatne dla przyszłych krytyków i badaczy współczesnego teatru formy (i nie tylko).

1. Grzegorzewski – poeta teatru. Artysta i dzieło

2. Legenda i antylegenda

3. Kompozycja przestrzenna. Obiekty scenograficzne

4. Struktura muzyczna. Warstwa dźwiękowa

5. Techniki dramaturgiczne. Scenariusz autorski

6. Aktorska indywidualność vs. Czysta Forma

7. Osieroceni artyści i samozwańczy uczniowie

8. Próba analizy i interpretacji wybranej inscenizacji Jerzego Grzegorzewskiego

Zajęcia trwają trzy godziny i odbywają się raz na dwa tygodnie.

Proponowana literatura:

Materiały źródłowe:

– Jerzy Grzegorzewski, Warjacje. Scenariusze autorskie z lat 1978–1991, red. Ewa Bułhak, Mateusz Żurawski, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2012 [2013];

– Jerzy Grzegorzewski, Improwizacje. Scenariusze autorskie z lat 1994–2005, red. Ewa Bułhak, Mateusz Żurawski, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2013 [2014];

– Jerzy Grzegorzewski, Rekonstrukcje. Wybrane adaptacje prozy z lat 1963–2005, red. Ewa Bułhak, Mateusz Żurawski, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego – Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Warszawa 2015 [2018];

– Jerzy Grzegorzewski, Że też musiała Pani zadać to pytanie!, red. Antonina Grzegorzewska, Jerzy Wojciechowski, Galeria aTAK, Warszawa 2015;

– Palę Paryż i wyjeżdżam. Wywiady z Jerzym Grzegorzewskim, red. Ewa Bułhak, Świat Literacki, Izabelin 2005;

– Skrywana obecność, reż. Jerzy Kalina, Studio Filmowe WIR, 2003;

– Stanisław Radwan, Coś, co zginęło, szuka tu imienia. Muzyka dla teatru Jerzego Grzegorzewskiego, Narodowy Instytut Audiowizualny, Warszawa 2011;

– Barbara Sieroslawski, Inwentaryzacja. Przedmioty scenograficzne Jerzego Grzegorzewskiego zachowane w magazynach Teatru Narodowego w Warszawie. Stan na rok 2007, Teatr Narodowy, Warszawa 2008.

Opracowania:

– Ewa Bułhak, Legenda Grzegorzewskiego, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2020 (w przygotowaniu);

– Kubły, kubły, miliony kubłów w zupie!, red. Paweł Płoski, Mateusz Żurawski, Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza, Warszawa 2008;

– Danuta Kuźnicka, Obszary zwątpień i nadziei. Inscenizacje Jerzego Grzegorzewskiego 1966‒2005, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2006;

– Elżbieta Morawiec, Jerzy Grzegorzewski. Mistrz światła i wizji, Arcana, Kraków 2006;

– Małgorzata Sugiera, Między tradycją i awangardą. Teatr Jerzego Grzegorzewskiego, Universitas, Kraków 1993;

– Zbigniew Taranienko, Trzask pękających parawanów. Jerzy Grzegorzewski w Teatrze Studio, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Warszawa 2006;

– „Didaskalia” 2005 nr 67/68, 2011 nr 102;

– „Notatnik Teatralny” 2006 nr 42;

– „Teatr” 2004 nr 1/2, 2005 nr 7/8.

Wybór materiałów dodatkowych (w tym materiałów audiowizualnych) przeznaczonych do ćwiczeń uzależniony jest od konsultacji ze studentami.

Wiedza

Po zakończeniu kursu student powinien:

– [EM1] orientować się w biografii i dorobku artystycznym Jerzego Grzegorzewskiego [K_W05];

– [EM2] znać i rozumieć miejsce teatru Jerzego Grzegorzewskiego na tle polskiego teatru drugiej połowy XX i początku XXI wieku [K_W11];

– [EM3] znać i rozumieć zasadę konstrukcji dzieła teatralnego ‒ od koncepcji, poprzez opracowanie inscenizacji, po realizację sceniczną ‒ na przykładzie działalności Jerzego Grzegorzewskiego [K_W13].

Umiejętności

Po zakończeniu kursu student powinien:

– [EM4] umieć wyszukiwać, selekcjonować i weryfikować materiały źródłowe, przydatne do krytycznej rekonstrukcji dzieła teatralnego [K_U02];

– [EM5] umieć samodzielnie przeprowadzić analizę i interpretację dzieła teatralnego [K_U05];

– [EM6] umieć aktywnie uczestniczyć w dyskusji, zaprezentować i uargumentować własne stanowisko, przedstawić wątpliwości i sugestie, prowadzić merytoryczną polemikę [K_U07].

Kompetencje personalne i społeczne

Po zakończeniu kursu student powinien:

– [EM7] mieć orientację w realiach pracy w instytucjach kultury, grupach badawczych etc. zajmujących się historią teatru i posługujących się materiałami archiwalnymi [K_K04];

– [EM8] mieć świadomość poziomu własnej wiedzy i umiejętności, rozumieć potrzebę dalszej edukacji i ustawicznego samokształcenia [K_K01].

Warunkiem dopuszczenia studenta do zaliczenia jest jego obecność (dopuszczalna jedna nieusprawiedliwiona nieobecność w ciągu semestru) i aktywny udział w zajęciach. Ocena studenta jest uzależniona od wykonywania zadanych ćwiczeń oraz krótkiej pracy pisemnej, przygotowywanej na koniec kursu.