Improwizacja aktorska

wykorzystanie technik improwizacji do nauki spontaniczności, autentyczności postaci i emocji. Nauka wewnętrznego i fizycznego działania, budowanie postaci, konfliktów. Nauka samowystarczalności aktorskiej - umiejętność odczytywania intencji partnera - uważność i spontaniczność.

ćwiczenia poświęcone są rozbudowaniu uważności, spontaniczności i niewymuszonej kreatywności. Uwrażliwiają na działania fizyczne(zabawy z nieistniejącymi przedmiotami). mają przekierować uważność na partnera i na sygnały proponowane przez niego. Praca nad wyrazistością intencji i emocji. Ćwiczenia służące wyostrzeniu obecności na scenie i określeniu tej obecności w optymalny sposób. Próby sięgania w nieprzewidywalne rejony działania - rozbudzenie spontanicznej wyobraźni.

Podręcznik dla aktora -Stephen Book, Impro - Keith Johnstone

K_W06, K_W08, K_W09, K_W11,

K_U01, K_U04, K_U05, K_U06, K_U11,

K_K02, K_K05, K_K06, K_K10,

SAD_W03, SAD_W06,

SAD_U01, SAD_U03,

zaliczenie bez egzaminu

Zajęcia mają na celu wprowadzenie studentów w specyfikę teatru improwizowanego, gdzie aktor występuje przed publicznością nie znając tekstu i nie wiedząc, co za chwilę się wydarzy. Na program zajęć składa się nauka technik aktorskich i struktur dramaturgicznych pozwalających aktorowi czuć się w takiej sytuacji bezpiecznie i twórczo. Szczególna uwaga zwrócona zostanie na umiejętność współpracy, uważnej obserwacji i słuchania partnera, spontanicznego reagowania, oraz efektywnego korzystania z własnej wyobraźni. Wykorzystywane będą w tym celu gry kształcące konkretne umiejętności aktorskie, oraz krótkie i długie struktury improwizacyjne pozwalające na ich zastosowanie w grze scenicznej.

Program nauczania zbudowany został w oparciu o techniki improwizacyjne Michaiła Czechowa, Keitha Johnstone'a, Violi Spolin i Bogusława Schaeffera.

W trakcie kolejnych zajęć studenci:

- zapoznają się z podstawowymi elementami niezbędnymi do tworzenia efektywnej improwizacji (akceptacja, współpraca, uważność, zaufanie i aktywność),

- poznają techniki budowania postaci scenicznej w oparciu o pojęcie statusu i koło emocji Roberta Plutchika,

- nauczą się podstawowych technik opowiadania historii (z zastosowaniem pojęcia tiltu i reinkorporacji),

- będą eksplorować pokłady własnej kreatywności w oparciu o spontaniczne reagowanie na zmieniającą się sytuację i poznają czynniki wpływające na to pozytywnie i negatywnie,

- poznają podstawowe formaty gier i struktur improwizacyjnych, i nauczą się je stosować w praktyce.

W rezultacie, studenci wykształcą w sobie:

- zdolność do strategicznej analizy informacji werbalnej i niewerbalnej,

- wzmocnienie umiejętności słuchania,

- umiejętność oceny, jakie informacje najbardziej trafnie odpowiadają na potrzeby bohatera, akcji i publiczności,

- zdolność interpretowania wiadomości/informacji z różnych perspektyw,

- zrozumienie, w jaki sposób gra stymuluje umysł i pogłębia wiedzę o sobie,

- umiejętność zrozumienia początkowych elementów niezbędnych do kształtowania różnych postaci w samym sobie,

- zdolność do pracy z innymi w grupach,

- zdolność do przyjmowania krytyki w pozytywny, twórczy sposób,

- zdolność do doświadczania i odkrywania własnej spontaniczności.

"Improwizacja wg Keitha Johnstone'a" - Oskar Hamerski