Teorie współczesnego teatru i stratergie dramaturgiczne XX w.

Celem zajęć jest zdobycie przez studentów podstawowej wiedzy na temat przemian w postrzeganiu i uprawianiu teatru w XIX i XX wieku i ich społeczno-kulturowych uwarunkowań; a także – dzięki orientacji w stylach, stylistykach etc. – zdobycie podstawowych umiejętności analizy i interpretacji dzieła teatralnego.

Semestr zimowy

1. Wstęp, czyli o co chodzi z tymi „izmami”?

2. Najważniejsze tendencje w teatrze europejskim od starożytności do romantyzmu

3. Wiek XIX i początek epoki manifestów

4. Wielka Reforma Teatru

5. Artysta teatru. Stanisław Wyspiański

6. Teatralne i parateatralne eksperymenty z okresu klasycznej awangardy

7. Poszukiwanie granic teatru. Stanisław Ignacy Witkiewicz

Semestr letni

8. Jerzy Grotowski i jego dziedzictwo

9. Tadeusz Kantor i jego dziedzictwo

10. Teatr reżyserów-inscenizatorów – Polska

11. Teatr reżyserów-inscenizatorów – świat

12. Teatr postdramatyczny, czyli rozbicie widowiska

13. Zwrot performatywny, czyli wszystko może być widowiskiem

14. Podsumowanie i zaliczenie kursu

Literatura obowiązkowa:

– Stanisław Wyspiański, Hamlet;

– Stanisław Ignacy Witkiewicz, Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze;

– wybór pozostałych lektur obowiązkowych jest uzależniony od rozmów ze studentami.

Literatura uzupełniająca:

– Kazimierz Braun, Wielka Reforma Teatru w Europie: ludzie, idee, zdarzenia, Ossolineum, Wrocław 1984;

– Krzysztof Pleśniarowicz, Przestrzenie dezilzuji, Universitas, Kraków 1996;

– Przeciw konwencjom, red. Marta Fik, Wydawnictwo Krąg, Warszawa 1994;

– Świadomość teatru, red. Wojciech Dudzik, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007;

– seria „Teorie Współczesnego Teatru”, red. Konstanty Puzyna, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.

Wiedza

Po zakończeniu kursu student powinien:

– [A W4] znać i rozumieć podstawowe nurty i tendencje w historii teatru polskiego i europejskiego w wieku XIX i XX oraz mieć orientację w poświęconym im piśmiennictwie;

– [A W5] orientować się w dokonaniach wybranych wybitnych artystów teatru;

– [A W14] być świadomy zależności między teoretycznymi i praktycznymi elementami studiów.

Umiejętności

Po zakończeniu kursu student powinien:

– [A U2] rozumieć istotę konstrukcji tekstu scenariusza i potrafić samodzielnie ocenić tekst literacki i możliwości jego adaptacji na potrzeby teatru;

– [A U13] mieć umiejętność myślenia o scenariuszu w sposób umożliwiający mu twórcze odejście od zapisanego tekstu;

– [A U14] umieć swobodnie wypowiadać się o rozmaitych formach i typach inscenizacji i poddawać je analizie.

Kompetencje personalne i społeczne

Po zakończeniu kursu student powinien:

– [A K2] być zdolny otwartego i twórczego odbierania dzieł teatralnych;

– [A K4] potrafić sformułować konstruktywną krytykę w stosunku do działań i realizacji innych osób;

– [A K5] być zdolny do podjęcia refleksji na temat społecznych i kulturowych uwarunkowań własnej profesji.

Semestr V - zaliczenie ,

Semestr VI - zaliczenie z oceną

– dopuszczalne dwie nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach;

– aktywne uczestnictwo w zajęciach;

– dodatkowa praca pisemna w przypadku niespełnienia powyższych warunków;

– zaliczenie na oceną w formie ustnej na koniec kursu (po dwóch semestrach)