Teatr jako narzędzie kulturoznawcy

Celem zajęć jest zaznajomienie osób studiujących z pojęciem i procedurami analizy kulturowej w dziedzinie teatru - traktowaniem spektakli teatralnych jako "rozmówców w ramach pewnej kultury, z której się wyłoniły" (Mieke Bal), czyli zjawisk, które poszerzają wiedzę o społeczeństwie.

Celem zajęć jest zaznajomienie osób studiujących z zastosowaniem procedur analizy kulturowej w dziedzinie teatru, czyli traktowaniem spektakli teatralnych jako "rozmówców w ramach pewnej kultury, z której się wyłoniły" (Mieke Bal) - zjawisk, które poszerzają wiedzę o społeczeństwie. Analiza spektaklu prowadzona będzie w trans-dyscyplinarnej perspektywie, która kluczowymi narzędziami współczesnej humanistyki czyni pojęcia. Refleksji nad wybranym spektaklem towarzyszyć będzie więc refleksja nad wybranymi pojęciami, jak "pamięć", "afekt", "wspólnota".

Wybrane przedstawienie będzie omawiane pod kątem szerokiego umocowania w tkance kulturowej, a przede wszystkim rozpatrywane jako "obiekt teoretyczny", czyli praktyka nie tylko poddająca się badaniu przy użyciu dostępnej wiedzy teoretycznej, ale sama tę wiedzę produkująca i poszerzająca, dzięki swojej specyfice estetycznej.

Literatura może ulec zmianie pod wpływem wspólnych rozmów.

Podstawowa

Wybrane rozdziały z poniższych książek oraz artykuły:

Ernst Van Alphen, "Krytyka jako interwencja. Sztuka, pamięć, afekt", WUJ, Kraków 2019.

Mieke Bal, "Wędrujące pojęcia w naukach humanistycznych", Przeł. Marta Bucholc, NCK, Warszawa 2012.

Zygmunt Bauman, "Wspólnota. W poszukiwaniu bezpieczeństwa w niepewnym świecie”, przeł. Janusz Margański, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2008.

Marvin Carlson, "The Haunted Stage. The Theatre as Memory Machine", Ann Arbor 2001.

Astrid Erll, "Kultura pamięci. Wprowadzenie", przeł. Agata Teperek, WUW, Warszawa 2018.

Roberto Esposito, "Pojęcia polityczne. Wspólnota, immunizacja, biopolityka”, Universitas, Kraków 2015.

oraz materiały dotyczące omawianego spektaklu.

Uzupełniająca:

Marta Bryś, "Doświadczenie postpamięci w teatrze" WUJ, Kraków 2020.

Mateusz Chaberski, Anna Majewska, Piotr Morawski, Ida Ślęzak, "Ćwiczenia z relacyjności afektu. Scory, kompilacje, opowieści", "Dialog" 7-8/2022.

Monika Kwaśniewska, "Pytanie o wspólnotę", WUJ, Kraków 2016.

Brian Massumi, "Autonomia afektu", przeł. Adam Lipszyc, "Teksty Drugie" 6/2013.

Wiedza

Studentka po zakończeniu kursu powinna:

K_W01 Scharakteryzować teatr jako społeczny instrument wytwarzania wiedzy.

K_W03 Zdefiniować wybrane pojęcia, jak np "pamięć zbiorowa" czy "afekt".

Umiejętności

Studentka po zakończeniu kursu powinna:

K_U03 Przeprowadzić analizę kulturową wybranego spektaklu.

K_U04 Wykorzystywać samodzielnie zaprezentowane na zajęciach metodologie i teksty teoretyczne.

Kompetencje społeczne

Studentka po zakończeniu kursu powinna:

K_K04 Uczestniczyć merytorycznie w dyskusji poświęconej analizie kulturowej dzieła teatralnego.

K_K01 Poszerzać swój warsztat teatrologiczny o narzędzia z innych dyscyplin.

Dopuszczalne dwie nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach w semestrze.

Zaliczenie na ocenę, na podstawie obecności, aktywności oraz pracy końcowej zrealizowanej w formie prezentacji ustnej lub pracy pisemnej (która powinna zawierać pomiędzy 10 tys,. a 15 tys. znaków ze spacjami).