Sceny dialogowe

Celem nauczania przedmiotu jest pogłębienie umiejętności aktorskich studenta w wykorzystaniu pełni ekspresji i indywidualności aktorskiej. Budowaniu podstaw pracy nad rolą i pogłębieniu pracy nad dialogiem służyć ma poznanie kolejnych stylistyk gry aktorskiej.

Semestr V

 ćwiczenia i zadania aktorskie oparte na fragmentach scen z dramatu psychologicznego

 dialog werbalny i pozawerbalny dyktowany procesem psychologicznym i skomplikowanymi relacjami międzyludzkimi

 improwizacja sytuacji scenicznej

 budowanie relacji danej postaci w oparciu o tekst- psychologia amerykańska, rosyjska lub skandynawska (np.: ”Miłość i gniew” John Osborne, „Tramwaj zwany pożądaniem” Tennessee Williams, „Wnętrza” Woody Allen)

Semestr VI

 poszerzenie ćwiczeń opartych na procesie psychologicznym o elementy gry formalnej

 wykorzystanie kostiumu, ruchu, ciała i modulacji głosu w celu budowania postaci

 improwizacja jako droga do budowania absurdu postaci i zdarzeń

 dialog podyktowany absurdem relacji między postaciami w oparciu o tekst (np.: „Balkon”, „Parawany” Jean Genet, „Krzesła”, „Łysa śpiewaczka” Eugene Ionesco, „Iwona Księżniczka Burgunda” Witold Gombrowicz)

1. „Praca aktora nad rolą” Konstantin Stanisławski, przekład Jerzy Czech

2. „Praca aktora nad sobą” tom I, Konstantin Stanisławski, przekład Jerzy Czech

3. „Praca aktora nad sobą” tom II, Konstantin Stanisławski, przekład Jerzy Czech

1. „Pusta przestrzeń” Peter Brook, przekład Witold Kalinowski

2. ”Przeciw konwencjom” Marta Fik

3. ”Naga scena” Jacques Copeau, przekład Maria Skibniewska

4. „Poszukiwania” Jewgienij Wachtangow, przekład Henryk Bieniewski

5. ”Dzieło sztuki żywej” Adolphe Appia, przekład Janina Hera, Leszek Kossobudzki, Halina Szymańska

6. ”Przeciw interpretacji i inne eseje” Susan Sontag, przekład Małgorzata Pasicka, Anna Skucińska, Dariusz Żukowski

W zakresie wiedzy (W) student:

 posiada znajomość repertuaru związanego z zadaniem artystycznym jakie mu wyznaczono (A_W1)

 poprzez indywidualną pracę i samodzielne poszukiwania student nabywa umiejętności kreatywnego myślenia o utworze i postaci, zna zasady konstruowania monologu wewnętrznego oraz definiuje zasady budowania roli psychologicznej. (A_W9)

 rozróżnia styl budowania roli psychologicznej od roli formalnej (A_W11)

W zakresie umiejętności (U) student:

 konstruuje elementy procesu psychologicznego w oparciu o pamięć emocjonalną A_U1

 świadomie stosuje zabiegi formalne w celu budowania roli w oparciu o konwencję absurdu A_U3

 weryfikuje celowość założeń w zderzeniu z partnerem scenicznym i dialogiem scenicznym A_U6

 rozpoznaje motywy i przyczyny działań i dążeń budowanej przez siebie postaci A_U4

W zakresie kompetencji społecznych (K) student:

 posiada zdolność krytycznej oceny własnych działań A_K3

 umie podejmować samodzielne prace, wykazując się przy tym wewnętrzną motywacją A_K2

 wykazuje poczucie odpowiedzialności za końcowy efekt artystyczny w perspektywie indywidualnej i zbiorowej A_K6

V sem. - Zaliczenie z oceną

VI sem. - Egzamin

 egzamin praktyczny

 forma prezentacji scenicznej utworu (etiudy) przed komisją egzaminacyjną