Teatr polski po 1989 r. 2

Forma zajęć: wykład konwersatoryjny

Celem przedmiotu jest syntetyczne ujęcie zjawisk w teatrze polskim po 1989 roku w perspektywie wybranych problemów czy tendencji. Przekrojowe ujęcie historii teatru, analiza historiozoficzna procesów rozwoju i zmierzchu określonych zjawisk teatralnych.

Treścią zajęć jest panoramiczne ujęcie zjawisk teatru polskiego ostatnich trzech dekad w perspektywie wybranych tematów i zagadnień o charakterze syntetyzującym, wyznaczających ramy narracyjne i zasilających krytyczną refleksję nad teatrem polskim po 1989 roku:

1. Partycypacja i praca kolektywna w teatrze – doświadczenia, możliwości, perspektywy, ewaluacja.

2. Polityczność. Teatr polityczny, zaangażowany i angażujący.

3. Krytyczność i postkrytyczność w sztuce i wokół sztuki.

4. Dyskursy emancypacyjne, równoprawność i równorzędność w teatrze i w narracjach o teatrze.

5. Krytyka instytucjonalna, teatr i władza, zagadnienia cenzury.

6. Ruch antyprzemocowy, #metoo, autobiografizm i polityki prywatności.

Metody i formy dydaktyczne:

Konwersatorium oparte na problematyzowaniu zjawisk artystycznych oraz dyskusji nad zagadnieniami szczegółowymi, konstruowanie ramy historycznej oraz proponowanie możliwych ujęć krytycznych.

Analiza i interpretacja źródeł, wyszukiwanie i zgłębianie ich kontekstów.

Konsultacje oraz korekta indywidualna przygotowywanych przez studentów prac i referatów.

• Piotr Dobrowolski Teatr i polityka, Poznań 2019.

• Krystyna Duniec, Joanna Krakowska, Soc, sex i historia, Warszawa 2014.

• Stanisław Godlewski Towarzyszka broni. Strategie współczesnej polskiej krytyki teatralnej, Warszawa 2022.

• Piotr Gruszczyński Ojcobójcy. Młodsi zdolniejsi w teatrze polskim, Warszawa 2006.

• Dariusz Kosiński Teatra polskie, Warszawa 2010.

• Marcin Kościelniak Młodzi niezdolni, Kraków 2014.

• Jolanta Kowalska Spacer po barykadach, Warszawa 2015.

• Joanna Krakowska Demokracja. Przedstawienia, Warszawa 2019.

• Monika Kwaśniewska Między hierarchią a anarchią, Kraków 2019.

• Monika Kwaśniewska, Katarzyna Waligóra Teatr brzydkich uczuć, Kraków 2021.

• Grzegorz Niziołek Polski teatr Zagłady, Warszawa 2013.

• Dorota Sajewska Pod okupacją mediów, Warszawa 2012.

• Kolektywy teatralne, artystyczne i badawcze, Warszawa 2018.

• 20-lecie. Teatr polski po 1989 roku, Kraków 2010.

• Post-teatr i jego sojusznicy, red. Tomasz Plata, Warszawa 2016.

• antologie dramatów: Pokolenie porno (2003) i Made in Poland (2006) pod red. Romana Pawłowskiego

• Transfer! Teksty dla teatru, Warszawa 2015.

• Strategie publiczne, strategie prywatne. Teatr polski 1990-2005, red. Tomasz Plata, Warszawa 2006.

• Olga Drenda Duchologia polska, Kraków 2016.

• Monika Borys Polski bajer. Disco polo i lata 90, Warszawa 2019.

• Dariusz Kosiński Teatra polskie. Rok katastrofy, Warszawa-Kraków 2013.

• Paweł Mościcki Polityka teatru, Warszawa 2008.

• Igor Stokfiszewski Zwrot polityczny, Warszawa 2009.

• Karol Sienkiewicz Zatańczą ci, co drżeli. Polska sztuka krytyczna, Warszawa 2014.

• Polskie kino dokumentalne po 1989-2009, Warszawa 2011.

• Kino polskie 1989-2009. Historia krytyczna, Warszawa 2010.

• wybrane filmy fabularne i dokumentalne

• wybrane artykuły z "Dialogu", "Didaskaliów", "Teatru", „Notatnika Teatralnego”

Wiedza:

EM 1 Definiować główne tendencje i kierunki rozwojowe współczesnego teatru polskiego w kontekście pozateatralnym.

EM 2 Znać narzędzia i koncepcje teoretyczne służące do analizy zjawisk współczesnego teatru.

EM 3 Wiedzieć, jak przebiega proces historycznoteatralny na konkretnych przykładach.

Umiejętności:

EM 4 Wykorzystywać wiedzę dla konstruowania zróżnicowanych narracji na temat teatru współczesnego, dostrzegać światopoglądowy charakter i krytyczny potencjał narracji teatralnych.

EM 5 Analizować zjawiska teatralne w ich społecznych, politycznych, ekonomicznych wymiarach.

EM 6 Dostrzegać intertekstualny i multidyscyplinarny charakter zjawisk teatralnych.

Kompetencje:

EM 7 Uczestniczyć w dyskusjach o teatrze współczesnym z uwzględnieniem osobistych przekonań i umiejętnością ich uargumentowania.

EM 8 Dostrzegać procesualność zjawisk i powtarzalność mechanizmów historycznych w kontekście przemian generacyjnych.

EM 9 Formułować sądy i opinie w sposób krytyczny, ale ze zrozumieniem dla odmienności opinii i w perspektywie empatii.

Dopuszczalne są 3 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach.

Egzamin odbywa się w formie wybranej przez osobę studiującą:

egzaminu ustnego lub pracy pisemnej na temat uzgodniony z prowadzącą.

Możliwe jest także zaliczenie przedmiotu przez poprowadzenie zajęć na jeden z uzgodnionych tematów.