Wrażliwość ciała I

Celem przedmiotu jest przybliżenie uczestnikom podstaw z dziedziny choreografii oraz improwizacji ruchowej oraz zapoznanie ich z przykładowymi praktykami i narzędziami choreograficznymi, którymi posługują się współcześni przedstawiciele tego zawodu.

Podczas zajęć studenci będą mieli możliwość zapoznania się z choreografią i improwizacją nie tylko teoretycznie, ale przede wszystkim w sposób doświadczalny i cielesny.

Za pojęciami „choreografii” oraz „improwizacji” stoi szereg praktyk, metod i działań, których mogą one dotyczyć. U podstaw choreografii leży m.in. przeciwdziałanie i reorganizacja wcześniejszych koncepcji jej rozumienia. Z kolei improwizacja coraz częściej utożsamiana jest z narzędziem do świadomego poszukiwania i wydobywania nowych rozwiązań oraz praktyk. Można zatem powiedzieć, że samo zjawisko choreografii i improwizacji podlega ciągłej zmianie, zależnie od rozwijającej się sztuki, jak i otaczającej rzeczywistości społecznej.

Zajęcia „wrażliwość ciała” obejmować będą ćwiczenia warsztatowe i polegać będą na pracy ze świadomym ciałem i ruchem. W czasie 5 spotkań przyjrzymy się w praktyce podstawowym aspektom choreografii i improwizacji. W ramach działań praktycznych uczestnicy zajęć będę mogli obserwować pracę, w której ciało jest m.in. „miejscem” spotkania, dziełem samym w sobie, empirycznym poznaniem, jak również podmiotem oraz przedmiotem analizy i interpretacji.

Poszczególne tematy:

1. choreografia i improwizacja – wprowadzenie;

2. choreografia a polityczność;

3. improwizacja jako zestaw zasad, relacji i porządków;

4. choreografia i improwizacja jako praktyka społeczna;

5. choreografia jako język buntu i sprzeciwu.

1. Podstawowa:

- Katarzyna Słoboda i Sonia Nieśpiałowska-Owczarek (red.), Przyjdźcie, pokażemy Wam, co robimy. O imporiwzacji tańca; Muzeum Sztuki w Łodzi, 2013.

- Marta Keil (red.), choreografia: polityczność, Art Stations Foudnation, Instytut Muzyki i Tańca, Instytut Teatralny im . Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, East European Performing Arts Platform, Warszawa-Poznań-Lublin 2018.

- Jonathan Burrows, a choreographer’s handbook, Routledge, 2010.

2. Uzupełniająca:

- Sally Banes, Terpsychora w tenisówkach. Taniec post-modern, PWM, 2014.

- Jadwiga Majewska (red.), Świadomość ruchu. Teksy o tańcu współczesnym, Korporacja Ha!art, Kraków 2013.

- Wojciech Klimczyk, wizjonerzy ciała, Korporacja Ha!art, Kraków 2010.

Wiedza

Studentka po zakończeniu kursu powinna:

EM 1 Scharakteryzować i opisać współczesne rozumienie choreografii i improwizacji. K_W02

EM 2 Wskazać kilka różnych metod pracy z ciałem i ruchem oraz twórców tych metod. K_W05

EM 3 Odróżniać choreografię od tańca. K_W08

Umiejętności

Studentka po zakończeniu kursu powinna:

EM 4 Posługiwać się poznanymi strategiami pracy z ciałem i ruchem. K_U01

EM 5 Weryfikować swoje wyobrażenia na temat choreografii i improwizacji. K_U02

EM 6 Wykorzystywać poznane narzędzia choreograficzne i improwizacyjne do własnych poszukiwań i rozwoju.K_U04

EM 7 Posługiwać się myśleniem choreograficznym w sposobie odbioru przedstawień choreograficznych, teatru tańca czy form teatralnych, przy których choreografia lub improwizacja były narzędziem pracy. K_U05, K_U08

Kompetencje personalne i społeczne

Studentka po zakończeniu kursu powinna:

EM 8 Działać indywidualnie w ramach zadań zbiorowych. K_K02

EM 9 Dbać konsekwencję własnych wyborów i działań. K_K04

EM10 Uczestniczyć w procesie twórczym na różnych poziomach, nie ograniczając się do tradycyjnych funkcji bądź stereotypowo rozumianych roli. K_K05

Kryteria oceny:

Aktywność w działaniach warsztatowych i związanych z nimi dyskusjach - 40%

ocena stopnia zaangażowania w realizację programu - 20%

ocena samodzielności wykonanej pracy 20%

ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania dotyczącego specjalizacji w kontekście interdyscyplinarnego kształcenia 20%

Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia modułu jest udział w minimum 4 z 5 spotkań warsztatowych.