Strategie dramaturgiczne w teatrze XX w.

Kurs ma na celu zaprezentowanie różnych strategii dramaturgicznych na przykładzie utworów dramatycznych i scenariuszy przedstawień teatralnych wybranych twórców polskich i europejskich XX wieku.

Studenci poznają wybrane współczesne teksty teatralne, których autorzy, wychodząc od formy dramatu typowego dla dziewiętnastowiecznego teatru mieszczańskiego, na różne sposoby próbują podważać i rozbijać jego struktury. Analizując i interpretując zarówno utwory dramatyczne, jak i scenariusze przedstawień, umiejscawiając je w szerszym kulturowym kontekście, studenci uczą się odczytywać wpisany w tekst projekt widowiska teatralnego, wskazówki dotyczące inscenizacji, reżyserii, aktorstwa etc.

1. Umberto Boccioni, Zielone śliwki, Decio Cinti, Prezent, Filippo Tommaso Marinetti: Areszt, Przeciw neutralizmowi; Walter Hasenclaver, Ludzie; Tristan Tzara, Serce na gaz;

2. Stanisław Ignacy Witkiewicz: Oni, Mątwa, Szalona lokomotywa;

3. Bertolt Brecht: Opera za trzy grosze, Marka Courage i jej dzieci;

4. Samuel Beckett: Czekając na Godota, Końcówka, Radosne dni;

5. Witold Gombrowicz: Operetka, Ślub;

6. Jean Genet: Pokojówki, Balkon;

7. Tadeusz Kantor, Wielopole, Wielopole;

8. Heiner Müller: HamletMaszyna, Kwartet;

9. Werner Schwab: Prezydentki, Czarujący korowód...;

10. Sarah Kane: Miłość Fedry, Łaknąć.

* lista lektur może ulec zmianie w wyniku rozmów ze studentami

1. John Louis Styan, Współczesny dramat w teorii i scenicznej praktyce, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1995.

W zakresie wiedzy (W) student:

Jest wyposażony w rzetelne podstawy ogólnej wiedzy humanistycznej, ze szczególnym uwzględnieniem wiedzy z zakresu historii teatru i dramatu (polskiej i europejskiej) w wieku XX (RW 2);

Zna i rozumie najważniejsze koncepcje i kierunki rozwoju dwudziestowiecznej dramaturgii i ma podstawową orientację w twórczości ich przedstawicieli (RW 4);

Wykazuje dogłębną znajomość stylów i kierunków rozwoju awangardy i neoawangardy, a także orientuje się w ich echach obecnych we współczesnej kulturze i sztuce (RW 11);

W zakresie umiejętności (U) student:

Rozumie istotę konstrukcji tekstu dramatycznego i potrafi samodzielnie oceniać możliwości jego adaptacji na potrzeby teatru (RU 2);

Umie swobodnie wypowiadać się (ustnie) na temat tekstów dramatycznych i sposobów ich scenicznej realizacji (RU 14);

W zakresie kompetencji społecznych (K) student:

Jest zdolny do samodzielnej analizy i interpretacji tekstu dramatycznego; potrafi wyszukiwać i weryfikować niezbędne w tym celu informacje (RK 1);

Jest zdolny do efektywnego wykorzystywania intuicji i wyobraźni podczas oceny możliwości scenicznych tekstu dramatycznego (RK 2).

– dopuszczalne dwie nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach;

– aktywne uczestnictwo w zajęciach;

– dodatkowa praca pisemna w przypadku niespełnienia powyższych warunków;

– egzamin ustny na koniec kursu (po dwóch semestrach)

Sem V- zaliczenie z oceną

Sem VI - egzamin