Warsztat dramatopisarski 2

Celem przedmiotu jest poznanie podstawowych technik dramatopisarskich. Przybliżenie warsztatu dramatopisarskiego oraz pracy nad adaptacją teatralną.

Zakres poszczególnych tematów:

1. TEORIA I PRAKTYKA: Wprowadzenie podstawowych zagadnień dramatopisarskich takich jak: struktura dramatyczna, postać dramatu, budowanie języka scenicznego, plan etc.

2. Stworzenie tak zwanej auto-mapy. Próba odniesienia własnych przeżyć, doświadczeń, przemian do dramatu. Umiejętność budowania zwrotów akcji w dramacie. Wprowadzenie pojęcia „punktu dramatycznego”. Dramaturgia dramatu.

3. Próba opisu obrazu, przestrzeni, fragmentu muzyki. Budowanie sceny na podstawie impresji.

4. Prasówka – szukanie tematu we współczesności.

5. ADAPTACJA: Wprowadzenie tematu przewodniego dla całego kursu. Temat przewodni kursu będzie co roku ulegał zmianie. W tym roku tematem przewodnim będzie: „Nacjonalizm. Od- nowa”. Zapoznanie się z listą lektur.

6. Adaptacja teatralna. Podstawy pracy adaptatorskiej. Studenci w grupach przygotowują adaptację jednej z trzech zaproponowanych przez wykładowcę powieści: „Niepokoje wychowanka Törlessa”, „Mefisto” , „Konformista”

7. Przełożenie języka prozy na język sceniczny.

8. Kwerenda: czyli, co musimy wiedzieć, zanim przystąpimy do pracy nad adaptacją.

9. Praca warsztatowa.

10. DRAMAT: Konspekt dramatu.

11. Omówienie postaci/tematu/zagadnienia dramatu. Każdy z uczestników zajęć prezentuje pomysł na dramat/scenę.

12. Dostosowanie języka do warunków scenicznych. Czym jest język w teatrze.

13. Cel dramatu. Umiejętność sformułowania wypowiedzi, „o czym jest mój dramat”. Komunikacja pomiędzy dramatopisarzem a reżyserem/aktorami.

14. Techniki dramatopisarskie: chór, wielogłos, nierealistyczność postaci, dekonstrukcja etc. Szukamy nowego języka dramatopisarskiego.

15. Prezentacja scen/dramatów.

1. Podstawowa:

„Korzenie totalitaryzmu” Hannah Arendt (fragmenty)

„Męskie fantazje” (fragmenty) Klaus Theweleit

„Myśli nowoczesnego Polaka” Roman Dmowski (fragmenty)

Krzysztof Pomian w rozmowie z Maciejem Stasińskim, „Ta władza to pałka, która musi walnąć…”, Gazeta Wyborcza

„Po ludobójstwie” Pier Paolo Pasolini (fragmenty)

Jonathan Littell „Suche i wilgotne”

Marcin Kącki „Białystok. Biała siła, czarna pamięć”

„Niepokoje wychowanka Törlessa” Robert Musil

„Mefisto” Klaus Mann

„Konformista” Alberto Moravia

2. Uzupełniająca:

Literatura uzupełniająca będzie pojawiać się w trakcie zajęć. Wspólnie ze studentami będziemy robić kwerendę, kompletować dodatkowe teksty.

Wiedza

student po zakończeniu kursu powinien:

EM 1 - scharakteryzować podstawowe elementy dramatu takie jak postać, plan, język. K_W08

EM 2 - opisać proces zmiany języka prozatorskiego na dramatyczny.K_W10

EM 3 - scharakteryzować własny język sceniczny.K_W19

Umiejętności

student po zakończeniu kursu powinien:

EM 4 - prezentować podstawowe techniki warsztatu pracy dramatopisarza takie jak kwerend, szukanie postaci, zmienność języka. K_U10

EM 5 - konstruować adaptację sceniczną prozy.K_U11

EM 6 - prezentować konspekt dramatu oraz konstruować scenę sztuki teatralnej. K_U12

Kompetencje personalne i społeczne

student po zakończeniu kursu powinien:

EM 7 - identyfikować cel powstania własnego dramatu.K_K01

EM 8 - rozstrzygać o głównych tematach w adaptacji /dramatu. Przekazać tę wiedzę reżyserowi/aktorom. Konstruować argumenty w interakcji z grupą. K_K04

EM 9 - organizować przygotowania do spektaklu (praca dramaturgiczna) K_K06

Dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach.

Warunkiem zaliczenia jest aktywny udział w zajęciach (przygotowanie wypowiedzi na temat postaci scenicznej, tematu etc., prezentacja prasówki, dokonanie adaptacji scenicznej, napisanie i prezentacja dramatu lub sceny dramatu.