Stanisławski i kontynuacje
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WOT/L/K/St-L |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Stanisławski i kontynuacje |
Jednostka: | Kierunek Wiedzy o Teatrze |
Grupy: |
Przedmioty WOT/L rok III sem. 6 |
Punkty ECTS i inne: |
0 LUB
1.00
(w zależności od programu)
|
Język prowadzenia: | (brak danych) |
Skrócony opis: |
Cele ogólne: 1) Zapewnienie studentom orientacji w dziejach teatru antycznego i w twórczości tragediopisarzy i komediopisarzy greckich i rzymskich. 2) Zajęcia pozwolą studentom dostrzegać obecność motywów antycznego dramatu w sztukach średniowiecznych i nowożytnych oraz analizować sposoby zastosowania i przetworzenia tych motywów. Cele szczegółowe 1): student powinien przedstawić okoliczności wystawiania sztuk w Grecji i Rzymie i funkcję kultową i społeczną teatru. 2): Student powinien zapamiętać fabułę wybranych dramatów i dokonać ich analizy. 3): Student powinien wskazać zależność treści dramatów od ogólnych reguł stosowanych w Grecji i Rzymie i kształtu scenicznego przedstawień. 4) Od studenta oczekuje się refleksji nad funkcjonowaniem motywów i mitów starożytnych w innych kulturach i w zderzeniu z innym poglądem na świat. 5) Student ma zapamiętać fabułę niektórych utworów średniowiecznych i nowożytnych ze zwróceniem szczególnej uwagi na przetworzenie motywów antycznych. |
Pełny opis: |
Tradycja antyczna. Zajęcia ukazują studentom obecność mitów i wątków zaczerpniętych z dramatów starożytnych w sztukach średniowiecznych i nowożytnych. Wykład przedstawia sposoby użycia tych wątków przez późniejszych autorów. Zakres poszczególnych tematów: I Mit o Amfitrionie 1. Plaut Amfitrion 2. Witalis z Blois Geta, w: Średniowieczne gatunki dramatyczno-teatralne, zeszyt 2: Komedia elegijna, oprac. J. Lewański, Wrocław 1968, s. 193–203. 3. Molier Amfitrion 4. Jean Giraudoux Amfitrion 38. II Mit o Elektrze 1. Ajschylos Ofiarnice 2. Sofokles Elektra 3. Eurypides Elektra 4. Jean Giraudoux Elektra 5. Jean-Paul Sartre Muchy III Mit o Ifigenii w Aulidzie 1. Eurypides Ifigenia w Aulidzie 2. Jean Racine Ifigenia IV Mit o Hipolicie i Fedrze 1. Eurypides Hippolitos 2. Seneka Fedra 3. Jean Racine Fedra 4. Charles Algernon Swinburne Phaedra, na stronie internetowej http://webapp1.dlib.indiana.edu/swinburne/view?docId=pb1phdra00&query=&brand=swinburne V Mit o Prometeuszu 1. Ajschylos Prometeusz skowany 2. Lukian Prometeusz, czyli Kaukaz, w: Lukian, Pisma wybrane, przeł. W. Madyda, Warszawa 1957, s. 101–112. 3. Lukian Rozmowy bogów 1 (Zeus, Prometeusz), tamże, s. 115–116. 4. Johann Wolfgang Goethe Prometeusz – fragment dramatu 5. Percy Bysshe Shelley Prometeusz wyzwolony 6. Jerzy Andrzejewski Prometeusz VI Mit o Ifigenii w kraju Taurów 1. Eurypides Ifigenia w kraju Taurów 2. Johann Wolfgang Goethe Ifigenia w Taurydzie VII Komedie o bliźniakach 1. Plaut Bracia 2. William Shakespeare Komedia omyłek VIII Motyw skąpca 1. Plaut Skarb 2. Molier Skąpiec IX Mit o Antygonie 1. Sofokles Antygona 2. Jean Anouilh Antygona (niewydane tłumaczenie w bibliotece AT) |
Literatura: |
• Podstawowa: – Utwory literackie wymienione w spisie tematów semestru I. – Dramat, w: Literatura Grecji starożytnej, opr. Henryk Podbielski, t. I, Lublin 2005, s. 629–937. – Oliver Taplin, Tragedia grecka w działaniu, przeł. Andrzej Wojtasik, Kraków 2004 – Poezja, w: Maria Cytowska, Hanna Szelest, Ludwika Rychlewska, Literatura rzymska. Okres archaiczny, Warszawa 1996, s. 29–295. – Seneka filozof. Tragedia, w: Maria Cytowska, Hanna Szelest, , Literatura rzymska. Okres cesarstwa, Warszawa 1992, s. 104–128. • Uzupełniająca: – Greek Drama, opr. P. E. Easterling i B. M. W. Knox, w: The Cambridge History of Classical Literature, t. I, cz. II, Cambridge 1989. – Stefan Srebrny, Teatr grecki i polski, opr. Szczepan Gąssowski, Warszawa 1984. – H. D. F. Kitto, Tragedia grecka. Studium literackie, przeł. Janusz Margański, Kraków 2003. – Albin Lesky, Tragedia grecka, przeł. Magda Weiner, Kraków 2006. – Jacqueline de Romilly, Tragedia grecka, przeł. Irena Sławińska, Warszawa 1994. – George Thomson, Aischylos i Ateny. Studium nad społeczną genezą dramatu, przeł. Antoni Dębnicki, Warszawa 1956. – Gilbert Norwood, Greek Comedy, London 1931 (reprint 1964). – Krystyna Bartol, Jerzy Danielewicz, Komedia grecka. Od Epicharma do Menandra, Warszawa 2011. – Gilbert Highet, The Classical Tradition: Greek and Roman Influences on Western Literature, Oxford University Press, Oxford 1985 (I wyd. – 1949) |
Efekty uczenia się: |
Wiedza student po zakończeniu kursu powinien: EM 1 przedstawić w ogólnych zarysach dzieje dramatu i teatru greckiego i rzymskiego [K_W 04+++] EM 2odnosić treść i formę dramatów antycznych do ich funkcji religijnej i społecznej [K_W10++] EM 3 zestawiać z perspektywy historii dramatu sztuki starożytne i późniejsze oparte na tych samych wątkach i mitach [K_W04+++] Umiejętności student po zakończeniu kursu powinien: EM 4 analizować i interpretować wybrane dramaty antyczne [K_U05+++] EM 5 poszerzać zdobytą na zajęciach wiedzę korzystając z literatury przedmiotu [K_U01++] EM 6 analizować i interpretować dramaty średniowieczne i nowożytne pod kątem wykorzystania przez ich twórców pierwowzorów starożytnych[K_U05+++] Kompetencje personalne i społeczne student po zakończeniu kursu powinien: EM 7 zdawać sobie sprawę z poziomu swojej wiedzy i umiejętności i rozumieć potrzebę ich pogłębiania [K_K01++] |
Metody i kryteria oceniania: |
Warunkiem zaliczenia modułu jest zdanie egzaminu. Egzamin ustny 100% |
Zajęcia w cyklu "semestr letni 2019/20" (zakończony)
Okres: | 2020-02-17 - 2020-06-02 |
Przejdź do planu
PN WOT-bd
WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
WOT - dydaktyka, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Jarosław Gajewski, Paweł Płoski | |
Prowadzący grup: | Jarosław Gajewski | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
zaliczenie
WOT - dydaktyka - zaliczenie na ocenę |
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Teatralna w Warszawie.