Seminarium reżyserskie 5

Zajęcia te służą przekazywaniu studentom wiedzy i umiejętności warsztatowych pracy reżysera teatralnego oraz rozwijaniu przez studentów tychże umiejętności w związku z kolejnymi, dość samodzielnymi, etapami pracy nad przygotowaniem spektaklu teatralnego.

Seminarium

Dodatkowymi acz ważnymi celami zajęć jest rozwijanie kompetencji interpersonalnych w procesie artykułowania zrozumiałej, jasnej i spójnej wypowiedzi ( przedstawienie treści i struktury utworu) wobec krytycznego audytorium – tak jak to bywa na próbach w teatrze) i elastycznej obronie własnych poglądów ( czasem i narzucania własnej wizji spektaklu i jej egzekwowanie).

Realizacja w/w celów nauczania pozwoli studentom na twórcze i indywidualne konstruowanie spektakli teatralnych, umożliwiające widzom rozumienie interpretacji i przesłania spektaklu zgodne z zamierzeniami reżysera, spektaklu ubranego w niebanalną formę teatralną.

LEKTURY OBOWIĄZKOWE

1. Tadeusz Rittner, Wilki w nocy, w: Tadeusz Rittner, Dramaty, Warszawa 1966, t.2 ss.:255-360

2. Michaił Czechow „O technice aktora”, przeł. Marek Sołek, Kraków 2008 (i późniejsze).

LEKTURY UZUPEŁNIAJĄCE

1. Zbigniew Raszewski „Rittneriana” Państwowy Instytut Sztuki / Pamiętnik Teatralny 1956, z.

1(17).

2. Zbigniew Raszewski, Wstęp („Sprawa Tadeusza Rittnera”, „Życie Rittnera”, „Po śmierci Rittnera”) w: Tadeusz Rittner, Dramaty, Warszawa 1966, t.2, ss.: 7 – 51.

3. Tadeusz Rittner, Dramaty, t. 1-2, Warszawa 1966.

4. Konstanty S. Stanisławski „Rzeczywiste odczucie życia sztuki i roli” w: tenże „Pisma” t.4 „Artykuły. Fragmenty. Rozmowy” ss.241-273, Warszawa 1956.

K_W07 orientuje się w kanonie dramatu polskiego i światowego, począwszy od antyku po współczesne polimorficzne formy scenariuszy oraz w kanonie polskiej i światowej literatury pięknej

K_W10 określa główne kierunki i koncepcje filozoficzne w ich historycznym porządku, szczególnie w zagadnieniach korespondujących z problematyką teatru i dramatu, stanowiących ich myślowe i aksjologiczne zaplecze oraz dostarczających narzędzi do ich rozumienia i analizy

K_W11 wykazuje się znajomością podstawowych metod analizy i interpretacji różnych wytworów kultury właściwych dla wybranych tradycji, teorii lub szkół badawczych w zakresie teatru i dramatu

K_U02 analizować dramat pod względem struktury formalnej, znaczenia, przesłania w kontekście wiedzy o kulturze, historii, psychologii społecznej i psychologii osobowości oraz odnajduje treści aktualne dla współczesnego widza; w nowatorski sposób interpretować tekst, wyrażając własny stosunek do rzeczywistości

K_U03 stosować techniki myślenia twórczego (heurystyczne) w określonych sytuacjach decyzyjnych, jak również wykorzystywać je do rozwoju własnej osobowości artystycznej

K_U04 skonstruować scenariusz, dokonać adaptacji dzieła literackiego, napisać utwór dramatyczny – zgodnie z regułami dramaturgicznymi, przekształcając je na język teatru, filmu, telewizji, radia

K_U06 posługiwać się konwencjami teatralnymi, stylistycznymi i metaforą teatralną w tworzeniu własnych koncepcji, opartych na niezależnej wyobraźni, intuicji i emocjonalności

K_U07 konstruować i realizować oryginalną, indywidualną, czytelną wypowiedź twórczą (przedstawienie teatralne, słuchowisko radiowe, mała forma filmowa i telewizyjna, video-art), zgodną z własną hierarchią wartości i subiektywnym postrzeganiem świata, używając niebanalnej formy; stworzyć własny język teatralny

K_U09 formułować w czytelny sposób i stawiać zadania artystyczne współtwórcom i ekipie technicznej; ocenić poszczególne etapy pracy, aby nadać im zaplanowany kierunek artystyczny

K_U10 zbudować zdarzenie teatralne, pozawerbalną strukturę konfliktu, określić działanie postaci, stosować wiedzę z zakresu konstruowania roli do prawidłowego budowania relacji interpersonalnych i napięć dramatycznych, opowiedzieć historię, używać czytelnych znaków scenicznych

K_U15 precyzyjnie formułować i stawiać zadania aktorskie, posługując się wiedzą na temat prowadzenia aktora i wykorzystywać metody K. Stanisławskiego, M. Czechowa, L. Strasberga, D. Donnellana, J. Grotowskiego i inni w różnych gatunkach i typach teatru

K_K04 przeciwdziałania negatywnym napięciom, jakie wiążą się z tworzeniem teatru, stwarzając współtwórcom poczucie bezpieczeństwa w ich pracy

K_K05 rozstrzygania problemów i prowadzenia negocjacji w sytuacji sprzeczności racji artystycznych, technicznych i finansowych

K_K07 krytycznej oceny odbieranych treści, samooceny oraz konstruktywnej krytyki w stosunku do działań innych osób

K_K08 efektywnego komunikowania się i inicjowania działań w społeczeństwie

K_K09 wypełniania roli społecznej absolwenta uczelni artystycznej

Efekt modułowy Formy sprawdzenia osiągnięcia efektu

Kryteria oceny i ich procentowy udział w ocenie końcowej

EM 1 znajomość literatury przedmiotu – 50%

udział w dyskusji – 50%

EM 2 Ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania – 60%

Ocena poziomu pokazu – 40 %

EM 3 Ocena poziomu samodzielności– 20%

Ocena poziomu wiedzy – 40%

ocena poziomu publicznego pokazu – 40%

EM4 ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania– 35%

ocena wartości artystycznej wykonanej – 65 %

EM5 ocena wartości artystycznej wykonanej pracy – 50 %

ocena jakości technicznej wykonanej pracy – 35%

ocena samodzielności wykonanej pracy -15%

EM6 ocena wartości artystycznej wykonanej pracy – 50%

ocena stopnia zaangażowania w realizację programu – 30 %

ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania – 20%

EM7 ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania – 50 %

ocena samodzielności wykonanej pracy – 30%

systematyczność w pracy – 20 %

EM8 ocena wartości artystycznej wykonanej pracy – 50 %

ocena samodzielności wykonanej pracy – 25%

systematyczność w pracy – 25%

EM9 ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania – 50%

ocena wartości artystycznej wykonanej pracy – 50%

Dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach a właściwie nie są dopuszczalne, bo trzeba nadrobić nieobecność.

nie dotyczy