Gra aktorska

Zajęcia dotyczą najważniejszych technik, metod i teorii aktorskich XX i XXI wieku. Poznanie ich głównych założeń w praktyce i teorii wyposaży osoby studiujące w narzędzia do komunikacji na linii reżysersko- aktorskiej, oraz rozwinie wrażliwość na ekspresję i konwencję aktorską. Wybrane warsztatowe ćwiczenia aktorskie będą również dotyczyły poszerzania granic wyobraźni, pracy ze sterowaniem uważnością, technik relaksacyjnych, czy rozgrzewek aktorskich. Równolegle, w trakcie zajęć, będzie przygotowywany roboczy pokaz sceniczny na podstawie Jednoaktówek A. Czechowa, który zostanie zaprezentowany na zakończenie semestru.

Motywem przewodnim zajęć jest zastosowanie pojęcia „zadania aktorskiego” – jako kreatywnej, poruszającej wrażliwość i wyobraźnię komendy na linii reżysersko-aktorskiej – w różnych sytuacjach scenicznych i konwencjach gry aktorskiej. Poczynając od metody K. Stanisławskiego i pochodnych (M.Czechow, L. Strasberg itp.) osoby studenckie wykonują podstawowe zadania aktorskie na scenie, uczą się je stawiać i rozwijać. Odbywa się to zarówno w ramach przygotowywanej przez cały semestr etiudy na podstawie Jednoaktówek A. Czechowa, jak i indywidualnych oraz grupowych warsztatowych ćwiczeń.

Zajęcia uwrażliwiają osoby studiujące na delikatność i złożoność pracy aktorskiej. Podział na pracę „widzialną” oraz „nie-widzialną” w ramach samej struktury zajęć Gry Aktorskiej zwraca uwagę na wieloaspektowość pracy w teatrze, oraz zachęca do własnych poszukiwań metod pracy. Obserwowanie na własnym ciele zmian, które mogą zachodzić na scenie pod wpływem ćwiczeń, czy różnorodnie stawianych zadań aktorskich poszerza reżyserską perspektywę o bycie po „drugiej stronie rampy scenicznej”.

Poprzez ćwiczenia aktorskie z różnorodnych tradycji i metod, osoby reżyserskie uczą się jak inspirować i zarażać swoimi ideami w odróżnieniu od np. jedynie wymagania konkretnych efektów na scenie. Warsztaty odbywają się według umownej linii K. Stanisławski -> M. Czechow -> Meyerhold -> Brecht -> Grotowski/Terzopoulos/Suzuki/Barba i inni. Mnogość poruszanych metod ma na celu poszerzenie horyzontu teatralnego, oraz zwrócenie uwagi na elementy wspólne, w celu własnych poszukiwań metod teatralnych osób studiujących.

Do kluczowych, poruszanych w ramach zajęć, zagadnień pracy aktorskiej należą: praca z tekstem, uważność, ruch sceniczny, psychologia postaci, motyw/cel postaci, relacje między postaciami, konwencja teatralna, obecność sceniczna, performowanie, emocje sceniczne, praca z oddechem, prawda/fałsz sceniczne.

Jednoaktówki A. Czechow – wybrane dramaty

Bibliografia zajęć/ literatura uzupełniająca:

Praca aktora nad sobą, K. Stanisławski

Aktor i cel, D. Donnellan

Powrót Dionizosa, T. Terzopoulos

O technice aktora, M. Czechow

Metoda Lee Strasberga, L. Cohen

Gry dla aktorów i nie-aktorów, A. Boal

Sztuka Aktora, J. Benedetti

K_U08 posługiwać się metodami improwizacji teatralnej oraz zastosować je w pracy z aktorem i we własnym procesie twórczym

K_U09 formułować w czytelny sposób i stawiać zadania artystyczne współtwórcom i ekipie technicznej; ocenić poszczególne etapy pracy, aby nadać im zaplanowany kierunek artystyczny

K_U10 zbudować zdarzenie teatralne, pozawerbalną strukturę konfliktu, określić działanie postaci, stosować wiedzę z zakresu konstruowania roli do prawidłowego budowania relacji interpersonalnych i napięć dramatycznych, opowiedzieć historię, używać czytelnych znaków scenicznych

K_U15 precyzyjnie formułować i stawiać zadania aktorskie, posługując się wiedzą na temat prowadzenia aktora i wykorzystywać metody K. Stanisławskiego, M. Czechowa, L. Strasberga, itd. w różnych gatunkach i typach teatru

K_U16 stosować efektywne techniki ćwiczenia umiejętności warsztatowych, umożliwiające ciągły ich rozwój przez samodzielną pracę

Zaliczenie na ocenę, na podstawie pracy nad pokazem roboczym Jednoaktówek A. Czechowa. Ocenie podlega również całokształt pracy podczas zajęć.