Awangarda teatru dzisiaj
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WOT/M/GTK/AD-Z |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Awangarda teatru dzisiaj |
Jednostka: | Kierunek Wiedzy o Teatrze |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
0 LUB
1.00
(zmienne w czasie)
|
Język prowadzenia: | Polski |
Skrócony opis: |
cel przedmiotu - zapoznanie studentów z kodami awangardy - zapoznanie studentów z przeobrażeniami, jakim podlegał projekt awangardowy, od jego historycznych początków aż po współczesność - zapoznanie studentów z rolą, jaką sztuki performatywne odegrały w historii awangardy |
Pełny opis: |
Zajęcia będą poświęcone pojęciu awangardy, jego transformacjom i rekonfiguracjom, współczesnemu dziedzictwu, zrewidowaniu kluczowych dla awangardy pojęć. Mimo iż o zmierzchu lub końcu awangardy mówi się o od dawna, rozrachunki awangardowe wciąż trwają a samo pojęcie powraca regularnie w ożywionych dyskusjach. Do czego odnosi się awangarda w kontekście historycznym, a co oznacza dla nas dziś? Jak ma się wielka awangarda do późniejszej sztuki konceptualnej i eksperymentalnej? Czy awangarda to spójny projekt czy określenie-wytrych, którym opisuje się wszystkie trudne do sprecyzowania i zakwalifikowania zjawiska? Jaką rolę w procesach przeobrażeń awangardy odegrały sztuki performatywne? Zastanowimy się nad filozoficzno-estetycznym aspektem awangardowego projektu oraz omówimy konkretne przykłady historycznych i współczesnych praktyk teatralnych. Najważniejsze zagadnienia: 1. Historyczna awangarda i jej związki z teatrem– wyróżniające cechy awangardy; spojrzenie na formę i funkcję sztuki; określenie ogólne czy szereg różnych zjawisk? 2. Neoawangarda lat 60. i 70. i jej związki z teatrem – między sztuką a życiem: techniki włączania publiczności; rekonfiguracja pojęć wielkiej awangardy; kontekst społeczno-polityczny; zerwanie czy kontynuacja? 3. Instytucjonalizacja awangardy – kreatywność, kapitalizm i teatr 4. Postmodernistyczna krytyka awangardy – koniec wielkich narracji, pluralizm form i idei; zmierzch / koniec awangardowego i emancypacyjnego powołania sztuki?; formacja artystyczna a postawa awangardowa 5. „Awangarda po awangardzie”: współczesne idee autonomii i polityczności sztuki 6. Praktyki alternatywne we współczesnym teatrze : możliwe gesty oporu |
Literatura: |
Podstawowa (artykuły i wybrane rozdziały książek): 1. Zygmunt Bauman, Płynna nowoczesność, 2. Grzegorz Dziamski, Awangarda w perspektywie postmodernizmu, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 1996. 3. Claire Bishop. Sztuczne piekła, Bęc zmiana, Warszawa 2015. 4. Peter Burger, Teoria awangardy, Universitas, Kraków 2006. 5. Tomasz Kireńczuk, Od sztuki w działaniu do działania w sztuce. Filippo Tommaso Marinetti i teatr włoskich futurystów, Księgarnia Akademicka, Kraków 2008. 6. Bojana Kunst, Artysta w pracy. O pokrewieństwach sztuki i kapitalizmu, Instytut Teatralny, Konfrontacje Teatralne / Centrum Sztuki w Lublinie, Warszawa-Lublin 2016. 7. Grzegorz Niziołek, Kultura w liczbie pojedynczej i sztuka przeżycia, „Dwutygodnik.com” 2017 nr 10. 8. Jacques Rancière, Estetyka i polityka, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2007. / Dzielenie postrzegalnego. Estetyka i polityka, Ha!Art, Kraków 2007. 9. Alina Świeciak, Fikcja awangardy?, „Teksty drugie” 2015 nr 6. 10. Artur Żmijewski, Stosowane sztuki społeczne, „Krytyka Polityczna” 2007 nr 11/12. 11. Agnieszka Kurant, Oskar Dawicki, Łukasz Ronduda, Janek Simon, Edwin Bendyk, Andrzej Nowak, Ola Wasilkowska, Manifest Nooawangardy. Sztuka wobec kapitalizmu kognitywnego, posthumanizmu i nauk o złożoności, Fundacja MAMMAL, Warszawa 2010. Uzupełniająca: 1. Henri Béhar, Dada i surrealizm w teatrze, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1975. 2. Ryszard Kluszczyński, Awangarda. Rozważania teoretyczne, Wydawnictwo UŁ, Łódź 1997. 3. Hans Richter, Dadaizm, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1986. 4. Jan Sowa, Galeryjne mendy muszą być trendy, czyli system lewicowej mody, „Kresy” 2009 nr 1-2. 5. Tadeusz Szkołut, Awangarda, neoawangarda, postawangarda, Wydawnictwo UMCS, Lublin 1999. 6. Anna Zeidler-Janiszewska (red.), Sztuka i estetyka po awangardzie a filozofia postmodernistyczna, Instytut Sztuki, Warszawa 1994. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza student po zakończeniu kursu powinien: EM 1 Znać historyczne kody awangardowe. EM 2 Mieć podstawową wiedzę na temat transformacji projektu awangardowego. EM 3 Mieć podstawową wiedzę na temat współczesnego sporu o autonomię i polityczność sztuki i jego wpływie na współczesny teatr. Umiejętności student po zakończeniu kursu powinien: EM 4 Wskazać cechy charakterystyczne projektu historycznej awangardy. EM 5 Scharakteryzować różnice między wielką awangardą, neoawangardą a współczesnymi projektami emancypacyjnymi i osadzić poszczególne ruchy na tle przemian społeczno-kulturowych. EM 6 Wskazać rolę, jaką sztuki performatywne odegrały w przeobrażeniach formacji awangardowej. Kompetencje personalne i społeczne student po zakończeniu kursu powinien: EM 7 Umieć porównywać zjawiska z różnych okresów i dziedzin XX-wiecznej kultury. EM 8 Dyskutować i konstruować argumenty w grupie. |
Metody i kryteria oceniania: |
Aktywne uczestnictwo w zajęciach Systematyczne czytanie wskazanych lektur Systematyczne oglądanie rejestracji wskazanych spektakli Wykonywanie prac domowych Dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach. 1. Aktywność w dyskusji i lektura wskazanych tekstów (30%) 2. Przygotowanie referatu (30%) 3. Egzamin (40%) |
Zajęcia w cyklu "semestr zimowy 2019/20" (zakończony)
Okres: | 2019-10-01 - 2020-01-27 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR WOT-bd
CZ PT |
Typ zajęć: |
WOT - dydaktyka, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Paweł Płoski, Dorota Semenowicz | |
Prowadzący grup: | Dorota Semenowicz | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
zaliczenie
WOT - dydaktyka - zaliczenie na ocenę |
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Teatralna w Warszawie.