Teatr i kultura francuska

Cele przedmiotu

• zapoznanie studentów ze współczesnym życiem teatralnym Francji

• zapoznanie studentów z modelem organizacyjnym teatru we Francji

• ukazanie relacji zachodzących między teatrem (i zjawiskami performatywnymi) a społeczeństwem francuskim XX wieku.

Zajęcia będą poświęcone XX-wiecznej kulturze Francji (z akcentem na sztuki performatywne) i jej przeobrażeniom na tle społeczno-politycznym. Będą zorganizowane wokół bloków tematycznych:

1. Dwie Francje

- Mit Wielkiej rewolucji francuskiej, jego miejsce w kulturze Francji (Thermidor Victoriena Sardou oraz 1789 i 1793 Ariane Mnouchkine)

- Joanna d'Arc i mit katolicko-narodowy (Paul Claudel Joanna d'Arc na stosie oraz jego realizacja w reżyserii Romea Castellucciego)

- Sprawa Dreyfusa i teatr (Alfred Jarry Diabelska wyspa, Romain Rolland Les Loups)

- Cenzura

2. Wojna francusko-algierska i dekolonizacja

- Prapremiera Parawanów Jeana Geneta w 1966 roku

- Parawany w reżyserii Patrice’a Chereau

- Nędznicy Ladja Ly

3. Rok 1968

- Sytuacjoniści, Guy Debord, rewolta 1968

- Sytuacjoniści a surrealizm: działania partycypacyjne surrealistów

- dziedzictwo sytuacjonizmu

4. Model organizacji teatru we Francji

- Decentralizacja lat 60. XX wieku i festiwal w Awinionie, umiędzynarodowienie

- Współczesny francuski system teatralny

6. Bernard-Marie Koltes i Patrice Chereau

- Walka czarnucha z psami / Powrót na pustynię

7. Współczesny teatr francuski

- Philippe Quesne

- Vincent Macaigne

- Giselle Vienne

Podstawowa (dramaty, artykuły i wybrane rozdziały książek):

1. Henri Béhar, Dada i surrealizm w teatrze, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1975.

2. Claire Bishop. Sztuczne piekła, Bęc zmiana, Warszawa 2015.

3. Ana Brzezińska (red.), Fragment mojego życia: Rozmowy z Bernardem-Marie Koltesem, Ha!Art, Kraków 2010.

4. Jacek Kowalski, Anna Loba, Mirosław Loba, Jan Prokop, Dzieje kultury francuskiej, PWN, Warszawa 2005.

5. Guy Debord, Społeczeństwo spektaklu, PIW, Warszawa 2007.

6. Jean Genet, Parawany, przeł. Maria Skibiniewska, Jerzy Lisowski, w: tegoż, Teatr, PIW, Warszawa 1970.

7. Alfred Jarry, Diabelska wyspa, w: tegoż, Teatr ojca Ubu,

8. Magdalena Hasiuk, Teatr słońca. Od rewolucji na kozłach do odysei uchodźców, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2016.

9. Bernard-Marie Koltès, Walka czarnucha z psami, „Dialog” 1991 nr 11.

10. Rafał Księżyk, Niebezpieczna poezja, Dwutygodnik.com 2015 nr 9: https://www.dwutygodnik.com/artykul/6100-niebezpieczna-poezja.html

11. Mateusz Kwaterko, Paweł Krzaczkowski, Przewodnik dla dryfujących, Bęc Zmiana, Warszawa 2015.

12. Karolina Prykowska-Michalak (red.), System organizacji teatrów w Europie, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2016.

13. Philippe Quesne: przewodnik, „Didaskalia” 2015 nr 127/128.

14. Jan Sowa, Nieznośna uporczywość awangardy, w: Łukasz Ronduda (red.), Manifest Nooawangardy. Sztuka w Dobie Kapitalizmu Kognitywnego, Posthumanizmu i Nauk o Złożoności , Wydawnictwo CSW, Warszawa 2010.

Uzupełniająca:

1. Jan Baszkiewicz, Francja w Europie, Ossolineum, Wrocław 2006.

2. Tony Judt, Zapomniany wiek Dwudziesty, WUW, Warszawa 2011.

3. Sandrine Lemaire, Nicolas Bancel, Pascal Blanchard, La fracture coloniale. La société française au prisme de l'héritage colonial, La Decouverte, 2005;

4. Adam Ważyk (red.), Surrealizm. Antologia, Czytelnik, Warszawa 1976

Wiedza

student po zakończeniu kursu powinien:

EM 1 Znać najważniejsze ośrodki życia teatralnego Francji i model organizacyjny francuskiego teatru. [K_W05++]

EM 2 Mieć wiedzę na temat najważniejszych francuskich ruchów performatywnych XX wieku (teatr, happening, performans) i najnowszego teatru francuskiego [K_W20++]

EM 3 Znać i rozumieć relacje zachodzące między teatrem (i zjawiskami performatywnymi) a społeczeństwem francuskim XX wieku. [K_W21++]

Umiejętności student po zakończeniu kursu powinien:

EM 4 Wymienić i scharakteryzować główne XX-wieczne ruchy performatywne (teatr, happening, performans) we Francji oraz określić ich znaczenia i miejsce w procesie historycznym i w przemianach kultury.[K_U02++]

EM 5 Umieć opisać model organizacyjny teatru we Francji i wskazać jego mocne i słabe strony. [K_U03++]

EM 6 Potrafić wyjaśnić istotne zjawiska we współczesnej kulturze francuskiej (konflikty społeczne, etniczne i religijne, przemiany obyczajowe). [K_U12++]

Kompetencje personalne i społeczne

student po zakończeniu kursu powinien:

EM 7 Posiadać umiejętność syntetycznego ujęcia przekrojowych zagadnień dotyczących współczesnej kultury. [K_K03++]

EM 8 Być otwarty na poszerzanie zakresu swojej wiedzy językowo-kulturowej.[K_K04++]

EM 9 Posiadać umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem efektów badań innych osób [K_K06++]

Dopuszczalne są 2 (nieusprawiedliwione) nieobecności na zajęciach.

Na ocenę końcową składają się:

1. Aktywność w dyskusji i lektura wskazanych tekstów (25%)

2. Przygotowanie referatu (25%)

3. Egzamin (50%)