Legendarne dwudziestowieczne inscenizacje dramatów romantycznych

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	WOT/L/F/LDIDR
Kod Erasmus / ISCED:	(brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu:	Legendarne dwudziestowieczne inscenizacje dramatów romantycznych
Jednostka:	Wiedza o Teatrze (studia pierwszego stopnia)
Grupy:	Przedmioty WOT/L rok II sem. 4
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	Polski
Skrócony opis:	Konwersatorium zostanie poświęcone omówieniu wybranych dwudziestowiecznych inscenizacji i adaptacji dramatów romantycznych. Celem rozważań będzie również osadzenie inscenizacji romantycznych w kontekście historycznym i społecznym.
Pełny opis:	Zakres poszczególnych tematów: 1. Zajęcia wprowadzające: powtórzenie wiadomości dotyczących struktury dramatu romantycznego i jego trzech realizacji: "Dziadów", "Kordiana" i "Nie-Boskiej komedii" 2. Krakowskie praprapremiery: Józef Kotarbiński ("Kordian", "Nie-Boska komedia" 3. Krakowskie prapremiery: Stanisław Wyspiański ("Dziady") 4. Teatr monumentalny - inscenizacje Leona Schillera ("Nie-Boska komedia") 5. Teatr monumentalny - inscenizacje Leona Schillera ("Dziady") 6. U progu Odwilży: Aleksander Bardini: "Dziady" 7. Inscenizacje odwilżowe: Erwin Axer ("Kordian") i Bohdan Korzeniewski ("Nie-Boska komedia") 8. Dramat romantyczny "małej stabilizacji": Jerzy Grotowski ("Dziady", "Kordian") 9. Dramat romantyczny "małej stabilizacji": Krystyna Skuszanka i Jerzy Krasowski ("Dziady"), Bohdan Korzeniewski ("Dziady"). 10. U progu "marca": Jan Maciejowski ("Dziady"), Kazimierz Dejmek ("Dziady") 11. Inscenizacje Konrada Swinarskiego - "Nie-Boska komedia" 12. Inscenizacje Konrada Swinarskiego - "Dziady" 13. Teatr Adama Hanuszkiewicza - "Kordian" 14. Teatr Jerzego Grzegorzewskiego - "Nie-Boska komedia" 15. Teatr Jerzego Grzegorzewskiego - "Dziady"
Literatura:	Przykładowa bibliografia: • „Dziady” od Wyspiańskiego do Grzegorzewskiego. Red. T. Kornaś, G. Niziołek. Kraków 1999. • Joanna Godlewska, Najnowsza historia teatru polskiego. Wrocław 1999. • Wilam Horzyca, Polski teatr monumentalny. Wybór i opr. L. Kuchtówna. Wrocław 1994. • Aleksander Jackiewicz, Niebezpieczne związki literatury i filmu. Warszawa 1971. • Stanisław Kaniecki, „Lawa” - opowieść o „Dziadach” Adama Mickiewicza”. Poznań 2008. • Zbigniew Majchrowski, Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza. Gdańsk 1998. • Stanisław Marczak-Oborski, Teatr polski w latach 1918–1965. Warszawa 1985. • Stanisław Marczak-Oborski, Teatr w Polsce 1918–1939. Wielkie ośrodki. Warszawa 1984. • Michał Masłowski, Dzieje bohatera: teatralne wizje „Dziadów”, „Kordiana” i „Nie-Boskiej komedii” do II wojny światowej. Wrocław 1977. • Michał Masłowski, Gest, symbol i rytuały polskiego teatru romantycznego. Warszawa 1998. • Mickiewicz na scenach polskich. Red. nauk. T. Pacewicz. Wrocław 1959. • Tadeusz Miczka, Wielka improwizacja filmowa – opowieść o „Dziadach” Adama Mickiewicza – „Lawa” Tadeusza Konwickiego”. Kielce 1992. • Grażyna Pawlak, Literatura polska w teatrze telewizji w latach 1953–1993. Warszawa 2004. • W kręgu filmu, telewizji i teatru. Red. J. Trzynadlowski. Wrocław 1992. • Janusz Skuczyński, „Gdy idą między żywych duchy...”: Dziady i „Dziady” w dramacie polskim XIX i XX wieku. Toruń 2005. • Stefania Skwarczyńska, Leona Schillera trzy opracowania teatralne „Nie-Boskiej komedii” w dziejach jej inscenizacji w Polsce. Warszawa 1959. • Teatr polski w latach 1890-1918. Red. nauk. T. Sivert, R. Taborski. Warszawa 1987, cz. 1; 1988, cz. 2. • Jerzy Timoszewicz, „Dziady” w inscenizacji Leona Schillera. Warszawa 1970.
Efekty uczenia się:	Wiedza student po zakończeniu kursu: K_W04 ma podstawową wiedzę o wybranych aspektach historii teatru i dramatu w Europie i na świecie K_W05 ma podstawową wiedzę o teatrze współczesnym, jego najważniejszych twórcach, zjawiskach i tendencjach K_W08 zna podstawowe teorie na temat relacji teatru i literatury, ze szczególnym uwzględnieniem teatralnych teorii dramatu Umiejętności student po zakończeniu kursu: K_U01 potrafi samodzielnie poszerzać i zdobywać wiedzę oraz rozwijać zawodowe umiejętności, korzystając z różnorodnych źródeł, w języku polskim i obcym K_U06 umie dokonać analizy tekstu dramatycznego z uwzględnieniem jego literacko-teatralnej specyfiki Kompetencje personalne i społeczne student po zakończeniu kursu: K_K01 ma świadomość poziomu własnej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę dalszej edukacji i ustawicznego samokształcenia K_K03 rozumie społeczne znaczenie teatru i szeroko pojmowanej kultury oraz potrzebę działań animatorskich
Metody i kryteria oceniania:	Dopuszczalne są 2 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach. Oceniana jest aktywność na zajęciach. Zaliczenie na ocenę - na podstawie rozmowy dotyczącej poruszanej w trakcie zajęć problematyki.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Teatralna w Warszawie.